اخلاق ربانی (6): عجب و انکسار نفس

ریشه بسیاری از بداخلاقی‌های انسان، حسی درونی است که خود را بزرگ می‌پندارد. علمای اخلاق این رذیله‌ی اخلاقی را «عُجب» می‌نامند. عجب بر خلاف کبر که بزرگ‌بینی در مقایسه با دیگری است، امری درونی و کاملاً شخصی است. مطالعه‌ی این کتاب به خواننده کمک می‌کند تا اقسام عجب را بشناسد، ریشه‌های آن را بداند، با پیامدهای زشت آن آشنا شود و راه‌های معالجه آن را فرا بگیرد.

مرحوم حاج آقا مجتبی تهرانی در بخشی از این کتاب می‌فرمایند: پایه‌ی اولیه‌ی عبادت، پرستش و معنویت، خودشکنی است. اگر انسان بتواند خود را بشکند، ریشه‌ی عبودیت را در دل خود به دست آورده؛ بذر عبودیت را در دل پاشیده و از آن بهره‌گیری می‌کند. اگر انسان نتوانست خود را بشکند، از پرستش و معنویت بی‌بهره است.