کلام امامیه نخستین به مثابه پارادایمی مستقل

اعتقادات امامیه در دوران حضور امامان، با تلاش متکلمان نخستین، به پارادایمی مستقل و ممتاز تبدیل شد. این پارادایم در طول یک قرن به فراخور زمان خود به توانایی بالایی در حوزه‌ی نظریه‌پردازی رسید؛ اما در دوره‌ای از تاریخ، این روش‌شناسی قدرتمند به افول گرایید و تا حدود یک قرن و شکل‌گیری مدرسه کلامی شیعه در بغداد مسکوت ماند. به اعتقاد نویسنده، در این فراز و نشیب، کلام امامیه‌ی نخستین در بسیاری از ابعاد خود به فراموشی سپرده شد؛ به طوری که تصور غالب امروزین، سرآغازهای کلام امامیه را در جریان مدرسه‌ی بغداد جست‌وجو می‌کند که توسط شیخ مفید و شاگردانش پایه‌گذاری شد و با گرایش‌های همدلانه با معتزله به عنوان «عدلیه» توسعه پیدا کرد.

کتاب «کلام امامیه نخستین به مثابه پارادایمی مستقل» تلاش دارد تا با جست‌وجو و پیدا کردن مؤلفه‌های پارادامیک کلام شیعه در دوران حضور امامان را ارائه نماید. با توجه به این رویکرد، پژوهش حاضر در 3 بخش و 6 فصل سامان یافته است:

• بخش اول: کلیات
• بخش دوم: پیوندهای منسجم نظری در کلام امامیه نخستین
  • فصل اول: منابع معرفت و دیدگاه‌های متمایز امامیه نخستین
  • فصل دوم: مبانی فراموش شده امامیه نخستین در صفات و فعل الهی
  • فصل سوم: متکلمان نخستین امامی و «حقیقت انسانیت»
• بخش سوم: پارادایم کلام امامیه نخستین از شکل گیری تا رسیدن به بحران
  • فصل اول: فرایند تغییر از پارادایم‌های پیشین
  • فصل دوم: دوران تثبیت
  • فصل سوم: بحران و افول

کتاب «کلام امامیه نخستین به مثابه پارادایمی مستقل» تألیف آقای حسین نعیم آبادی از سوی پژوهشکده کلام اهل بیت علیهم السلام، به زبان فارسی، در قطع رقعی، در 330 صفحه به نگارش درآمده است و در سال1400 با همکاری موسسه معارف اهل بیت علیهم السلام منتشر شده است.